GR70 chemin de Stevenson 12
Vandaag is het de laatste dag van het Stevenson avontuur. Ik maak een rondje over de camping La Vernede, zie de blije gezinnetjes en haast me om afscheid te nemen van Aimee en Francis.
Het pad naar Saint Jean du Gard langs de rechterkant van de rivier is heel mooi. Gek dat we daar vroeger nooit van geweten hebben.
Dan zie ik in de verte de vertrouwde romaanse brug van St Jean Du Gard opdoemen en voor ik het weet loop ik erover heen het dorp in. Ik doe even net alsof ik hier gisteravond niet ook al geweest ben en dan arriveer ik bij het monument voor Stevenson. Ik ben er, officieel hield zijn wandeltocht hier op. Zo ook de mijne.
Het voelt raar eigenlijk. Mijn lichaam is vermoeid, maar mijn geest is uitgerust. Ik ben trots op mezelf en de afgelegde afstand, maar heb niemand om dat mee te delen. De beeltenis van Stevenson op een plaquette op een monumentje voldoet daarvoor niet. Ik vul mijn veldfles aan het kraantje aan hetzelfde monumentje en ga op weg naar het office de Tourisme. Stevenson ging destijds met de postkoets naar Alés, maar ik ga gewoon vragen hoe laat de bus vertrekt.
Al gauw kijk ik door een raampje van de bus en verbaas mij over het verkeer en de snelheid. Na na ruim twee weken wandelen in de natuur ben ik dit tempo duidelijk ontwend. Als ik even later bij het station van Alés uitstap ervaar ik bij het zien van zoveel mensen zelfs een kleine cultuurshock.
Ik heb afgesproken met Herman dat hij mij hier komt ophalen. Omdat hij voorlopig nog onderweg is zoek ik eerst maar een bankje in een rustig plantsoentje op. Kan ik even acclimatiseren.
Als de afgesproken tijd nadert loop ik weer terug het stationsplein. Al gauw verschijnt de besteleend van Herman. Met de rijwind vanuit het open raampje in mijn haar hou ik zijn rechter zijspiegeltje, dat anders steeds omwaait vast (Jaren later zie ik dat het nog steeds met touwtjes op zijn plek gehouden wordt).
Ergens onderweg stoppen voor de lunch bij een restaurantje. Onder het genot van een formule midi (3-gangen, inclusief wijn, voor een paar euro) vertel ik Herman over het deel van de wandeling dat hij heeft moeten missen. Hij is vastbesloten om dat later in te halen. (NB: inmiddels is dat ook gebeurt. Zie de verslagen 05/08/12 Stevenson Deel 2 en Stevenson Deel 3 op zijn eigen site)
Als ik na nog een weekje verder bouwen aan zijn ruine weer in het vliegtuig naar huis zit en door het raam naar beneden kijk, zie ik de miniatuurversie van het landschap waar ik in twee weken doorheen gewandeld ben. Binnen vijf minuten zijn we eroverheen en maak ik alvast plannen voor een nieuwe wandeling!
