GR70 chemin de Stevenson 01

etappe 1, 22km Le Monastier sur GazeilleLe Bouchet Saint Nicolas

Error When Retrieving NextGen Gallery galleries/images: $e

Op pad!

Een prachtige dag en na een gezellig gezamenlijk ontbijt starten we blij van zin.

Nog geen kilometer buiten Le Monastier volgt de eerste klim. Onderweg halen we een dikke, puffende, zwetende wandelaar in (die we later nog enkele keren tegen zullen komen. Iedere keer blijkt hij fitter en weer meer afgevallen!). Halverwege dit klimmetje begrijp ik al waarom hij zo puft. En we zijn nog maar net begonnen, ik heb nog 252 kilometer te gaan! Intussen worden we ingehaald door fanatieke wandelaars met camelbags, glanzende wandelstokken en glimmende nylon shirtjes…

Bovenop het plateau wordt het typische vulkaan landschap van de Auvergne herkenbaar.  Glooiende weiden in vele lichte tinten groen en geel en blauwe afgestompte heuvels rondom. De andere wandelaars zijn in geen velden of wegen meer te bekennen, maar koeien en ezels komen ons tegemoet.

Verderop dalen we af naar Goudet, we kruisen een rivier en boven ons verrijst de ruïne van een eens machtig kasteel.

Dan volgt de route helaas een stukje van de (auto)weg. Daar tref ik het kadaver van een platgereden slang, een adder?

Na veel dalen en klimmen halen we de eerste fanatieke wandelaars weer in. Het is inmiddels ver na lunchtijd en ze liggen uit te buiken in het gras. Wij klimmen verder. Herman, als ervaren berggeit, stukken sneller dan ik. Boven aan de heuvel wacht hij vervolgens rustig op mij met een boterhammetje in zijn hand. Mmm, goed idee, mag ik ook effe rusten…

Ter hoogte van Bargettes vind ik een mooie tak. Die doet de hele rest van de wandeling dienst als trouwe wandelstok. Dat klimt al een stuk makkelijker!

Aan het eind van de middag bereiken we Le Bouchet Saint Nicolas. Een typisch boeren dorpje met, zoals het hoort, een kerk, een café en een monument ter herinnering aan de gevallenen in de eerste wereldoorlog.

De gîte is gauw gevonden en we worden warm onthaald. We amuseren ons met de binnenstromende andere wandelaars en het bekijken van retro-videoclips van disco artiesten op een gigantisch televisiescherm. Dan is het eten klaar, iets van pasta met kip. Mijn eerste niet-vegetarische maaltijd in 35 jaar!

’s Avonds maak ik nog een wandelingetje naar de begraafplaats van het dorp en het monument voor gevallen. Ik raak in gesprek met een mede-wandelaar, een dame uit Parijs. Haar wandelmaatje, net als Herman achtergebleven in de gite, is volgens haar zeggen een rare canadees, die ze jaren geleden ontmoet heeft op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella en na al die tijd nu speciaal is overgekomen om de Stevenson route met haar te lopen. Dat belooft nog wat…

Inmiddels is het donker geworden, stralen de sterren en is het tijd geworden om mijn gedachten en vermoeide benen te laten rusten. Morgen weer zo’n mooie dag graag!

volgende etappe

vorige etappe

intro

 

Dit vind je misschien ook leuk...