GR70 chemin de Stevenson 02

etappe 02, 20km Le Bouchet Saint NicolasPradelles

Error When Retrieving NextGen Gallery galleries/images: $e

Vanmorgen weer op pad, met spierpijn van gisteren. Na een eind lopen kwamen daar ook al de eerste blaren bij. Dat gaat nog wat worden…

We doorkruisen Landos. De geplaveide straatjes van dit plaatsje gaan al gauw over in half- of onverharde landweggetjes. Rondom de dorpjes die volgen blijken deze vaak weer geasfalteerd en dan komen de wieltjes onder Herman zijn Aldi-rugzakgoed  van pas. Kunnen zijn schouders even rusten en kan zijn rug ook even drogen…

Voorbij Arquejols zien we de vallei overspannen door een machtig viaduct, onderdeel van een oude spoorlijn. Treinen rijden er niet meer, maar je kan er als tourist nog met de Vélo rail de Pradelles, een pomplorrie, van Langogne naar Landos crossen. In die richting loopt het traject zelfs een beetje af, zodat het nog een beetje te doen is, dat voortbewegen van een wagonnetje dor met je armen te pompen. Helaas is dat voor ons precies de verkeerde kant op, anders hadden we daarmee in een lekker tempo een deel van onze route kunnen afleggen….

Na een route door het bos, op een onverhard pad een heuvel op wordt de stilte van de natuur verstoord door het gebrom van zware motoren. Bovenaan de heuvel gekomen komen we oog in oog te staan met een enorme wals wagen. Ook het lange-afstands-wandelen blijkt niet verschoond te blijven van de vooruitgang: de Stevenson route wordt onder onze voeten geasfalteerd! Opgewekt doet Herman zijn rugzak weer af en haalt de trekstang tevoorschijn…

Uiteindelijk arriveren we in Pradelles. We drinken een welverdiend biertje in een herberg en bekijken alvast de menukaart voor straks. Dan zoeken we de gereserveerde gîte (waarvan ik, dit schrijvende, de adresgegevens niet meer heb terug kunnen vinden) die blijkt te liggen in een uithoek van het stadje, met een schitterend uitzicht op de valei. We zoeken een plekje en maken onze bedden op op een zaaltje op de zolder.

Voor ’t eten maken we nog een wandelingetje door dit historische en romantische stadje, met zijn middeleeuwse huisjes, trappetjes en her en der “fonteintjes”. We belanden nog even in een antiekwinkeltje waar een zelf uiterst antieke mevrouw zich naast de “antiquitees” bezig houdt met “artisanales”. Een woord dat we nog vaak (te pas en te onpas) tegen zullen komen. In dit geval slaat het op haar kantklos kunsten.

Op de terugweg van het eten passeren we een poort met daarboven de restanten van een oude stenen trap. Het is de portail de la Verdette. Hier zou Jeanne la Verde, bijgenaamd la Verdette, 10 maart 1588 het katholieke Pradelles hebben gered van een bezetting, door vanaf de trap de helm van kapitein Jacques de Chambaud van het protestantse leger met een steen te verpletteren. We krijgen er zin van om verder naar het zuiden te wandelen, want we zijn, net als Stevenson, niet zo voor die katholieken en meer geïnteresseerd in die legendarische Camisards….

We kruipen redelijk vroeg in bed, morgen wacht ons immers weer een fijne etappe.

volgende etappe

vorige etappe

intro

Dit vind je misschien ook leuk...