R70 chemin de Stevenson 06
etappe 06, 20km Mirandol (Chasserades) – (St Jean) Le Bleymard
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Vanmorgen weer vol energie op pad. Onder het machtige viaduct door en dan dit magnifieke dorpje uitlopen. Steeds verder de weg volgend begin ik me toch af te vragen wanneer ik die vertrouwde rood en witte streepjes weer tegen ga komen, ten teken dat ik nog steeds de goede route volg. Ik ben nog geen zijpaadjes tegengekomen, dus het kan best kloppen dat er niks is aangegeven. Saaie weg is dit ook. Inmiddels wordt het ook steeds warmer. Een half uur verder krijg ik het toch benauwd en besluit ik maar terug te lopen. Vlak voor Mirandol (waarvan ik ben vertrokken) zie ik links ineens het teken bovenaan een rots staan. Was het blijkbaar de bedoeling daar omhoog te klimmen. Een meter hoger ontwaard zich nu inderdaad iets van een paadje… OK, dan, ik doe gewoon net alsof ik zojuist vertrokken ben.
Het pad voert tussen glooiende weilanden en door gehuchtjes. Ergens geeft een bordje aan dat ik me op een langlaufloipe bevindt. Op deze zomerse dag, op zo’n stille plek is het moeilijk om je wintersport taferelen voor te stellen.
Er volgt een lange steile klim door een woud en na een klein stukje autoweg gelukkig steeds weer nieuwe wandelpaadjes. Ik passeer de ruines van een verlaten gehuchtje, midden in het bos.
Verderop geeft een bordje aan dat het rechtsaf is naar de bron van de Loire. Ik heb echter geen idee hoever dat is en besluit gewoon de route te vervolgen. Langs een stroompje, het begin van de Loire dus, staan koeien te grazen, tussen compleet kale kastanje bomen, slachtoffers van de hier gevreesde kastanje ziekte…
Dan loop ik dit afwisselende bos, le forêt de Goulet, uit en bevindt ik mij op een soort van alpen-weide. Aan de overkant torent de Mont Lozère, het hoogste punt van de route, boven het dal uit. Daar moet ik morgen overheen…
Het paadje wordt een weg, dat zich door het gehucht Les Alpiers slingert. De weg wordt weer een paadje dat te midden van stenen en rotsen soms nauwelijks als zodanig herkenbaar is. In het dal aangekomen, passeer ik de gemeente camping van Le Bleymard, maar die ziet er onaantrekkelijk uit met al die campers. Bij de plaatselijke VVV vraag naar een alternatief. De vriendelijke dame adviseert mij langs te gaan bij de camping van “het Hollandse stel” in het naburige gehucht St, Jean Le Bleymard.
Het blijkt nog best een eind lopen naar deze camping. En ook deze camping is meer een parkeerplaats voor campers, plus een verzameling recreatie huisjes. De eigenaar woont in een schitterend huis van antroposofische architectuur. Na enig overleg heten hij en zijn vrouw mij hartelijk welkom, biedt hij mij een biertje aan en zoekt daarna samen met mij een plekje voor het tentje op een heuveltje met hoog gras aan de bovenrand van zijn terrein.
’s Avonds, wordt ik met de overige gasten verrast met een aperatief in de tuin. IN het huis valt een keur aan Afrikaanse kunst te bewonderen, alles door het stel tijdens hun reizen aangeschaft. Daarna volgt een waar gastronomisch 5 gangen diner volgt. Trots informeert de eigenaar ons over de kwaliteit en zijn avonturen bij het bemachtigen van de regionale ingrediënten.
Als ik weer in “mijn” tentje wil kruipen, barst boven Le Bleymard een vuurwerkshow los. Het is dan ook 14e juli (de nationale feestdag ter ere van de Franse Revolutie).
