Geen lange afstandswandeling zonder een goede gids. Dus heb ik eerst bij Pied á Terre deel 1 van de officiele Pieter Pad route gids aangeschaft. Dikke voorpret!

Het Pieterpad is lang, dus zou ik vaak moeten overnachten. En goedkoop, want ik had op dat moment geen baan. Gelukkig had ik bij mijn voorbereidende verkenningen op het internet de Vrienden op de Fiets ontdekt en precies de dag voor mijn vertrek ontving ik een boekje met meer dan 4000 (!) Nederlandse gastadressen met bed & breakfast voor het vaste tarief van 18,- per nacht, “mits op eigen kracht bereikt”. Ik wist echter nog niet hoe lang ik op pad zou gaan en of de geplande afstanden passend zouden blijken, dus ik besloot niet meer dan 4 adressen van te voren reserveren. De eerste, in Pieterburen, was snel gebeld en gereserveerd. Op alle volgende kreeg ik geen gehoor…

De reis (vanuit Zaandam) naar Pieterburen met het openbaar vervoer was op zich al een hele onderneming: Naar het station lopen, met de NS naar Groningen (onderweg overstappen in Duivendrecht), overstappen op een Arriva  boemeltje naar Winschoten, wachten en overstappen op een Conexxion mini busje.

Ik liet me, vier uur later, afzetten aan het begin van het dorp bij een pad dat naar de Waddenzee leidt. Die wilde ik graag aanschouwen voor ik mij naar het eerste Vrienden-op-de-fiets logeeradres begaf. Het was inmiddels vlak voor zonsondergang en het Groningse klei landschap baadde in schitterend strijklicht. De Waddenzee bleek verder dan ik dacht, maar het avondwandelingetje werd beloond met een prachtig weids uitzicht over de weilanden en uiteindelijk, vanaf de laatste dijk, ook over de Waddenzee.

Terwijl het donkerder en donkerder werd liep ik naar het logeeradres van de familie Bakker. Hoewel het nog geen 21:00 uur was toen ik bij de boerderij aanbelde gaf dit bejaarde stel toch de indruk dat ik ze zo laat niet meer kon storen. Desalniettemin werd ik door een tot (naar later zou blijken slecht geïsoleerd) gastenverblijf verbouwde stal naar de zolder begeleid, langs  een grote ruimte met mischien wel 50 bedden, voor groepen wadlopers, werd mij verteld. Ik moest het doen met een zolderkamertje, waar zelfs ik nauwelijks rechtop in kon staan. Maar dat deerde niet, ik kwam tenslotte om te liggen. Verkneukelend over de spannende vooruitzichten viel ik in slaap…

[Show as slideshow]